Tankstations behoren zo sterk bij het moderne leven, dat dikwijls vergeten wordt welke impact zij op het tegenwoordige landschap hebben. De bouwvorm is tot dusver grotendeels over het hoofd gezien door onderzoekers op het gebied van historische architectuur en industriele archaeologie. Bij veel betrokkenen ontbreekt het inzicht hoe de stations tot stand komen en vooral waarom ze er uitzien zoals ze er uitzien. Voor de oliemaatschappijen is een tankstation niet alleen een verkooppunt voor brandstoffen, maar speelt het uiterlijk een belangrijke rol in het marketingconcept. Om deze reden verandert het uiterlijk van zowel het netwerk als van de individuele stations voortdurend. Ook verandert er nogal eens wat op (milieu)technisch of infrastructureel vlak, wat tot sloop of renovatie leidt. Om deze redenen konden slechts weinig opvallend vormgegeven stations uit het verleden behouden blijven.

De meeste hedendaagse stations zijn onderling uitwisselbaar. Mede door de huidige fusiegolf in de oliebranche wil een verkooppunt nogal eens van kleur verschieten. Aral veranderde bijvoorbeeld in Mobil, wat weer omgekleurd werd naar BP. Het heeft de voorkeur, als dergelijke wijzigingen zijn door te voeren door het gebouw simpelweg van andere logomarks te voorzien. In bovenstaand geval was er sprake van enige rudimentaire eigen architectuur-elementen, zoals de zeshoekige gebouwen van Aral en de ronde luifels van Mobil. Voor de kenner doet het nu wat onwezenlijk aan om zeshoeken en cirkels in het BP-groen te zien, al mag worden aangenomen dat ook deze sporen zo snel mogelijk zullen worden uitgewist.

(terug)

.